در اواخر دهۀ 1960، وقتی چین تصمیم گرفت اقدامات لازم و تجربۀ ­شده بشری برای صنعتی شدن و رشد اقتصادی را به تدریج به مرحله اجرا درآورد، مائو و افراد کلیدی در اطراف او بودند که این تحول فکری را ایجاد کردند. آنها با مشاهدۀ تحولات جدید، این اعتماد به نفس را داشتند که افکار خود را با شرایط جدید جهانی منطبق کنند. همین نوع تغییر عیناً در دهۀ 1990 در شش کشور دیگر اتفاق افتاد: اندونزی، هند، ویتنام، ترکیه، مکزیک و برزیل. در عموم این کشورها طی سال­های پس از جنگ جهانی دوم، نقش سنگین دولت بر صنعت، بانکداری، کشاورزی، سرمایه گذاری، آموزش و دیگر ارکان حکمرانی سایه افکنده بود.

ادامه مطلب

«اندیشکده خودرو» به عنوان مرجعی مستقل در پی یافتن پاسخ این سوالات در میزگردی با حضور کارشناسان است.

ادامه مطلب

همه شرکت‌ها عمری طولانی ندارند. اما آنهایی که عمری طولانی دارند مسیری پر پیچ‌وخم و دشواری را طی کرده‌اند. در شرکت‌های معمر، افراد اعم از کادر مدیریت و کارکنان رده‌های مختلف سازمانی می‌آیند و می‌روند. در همین رفت و آمدهاست که در بسیاری موارد مخصوصاً زمانی که با رفت‌وآمد کادر مدیریت ارشد مربوط می‌شود سرنوشت شرکت دچار تغییرات بعضاً شگرفی می‌شود. همچنین در شرکت‌های معمر پروژه‌ها و برنامه‌های بزرگی به اجرا در می‌آید که بعضی کاملاً به موفقیت می‌انجامد و بعضی کمتر.

ادامه مطلب

حال که در آستانه انتخاب وزیر «صمت» از سوی کارگروه بررسی گزینه‌های وزارت صمت هستیم بد نیست به یکی از موضوعات اصلی اشاره شود؛ و آن اینکه هدف ذاتی «صنعت» افزایش رفاه است؛ نه اشتغال و سایر مسائل دیگر! البته باید توجه کرد که دستیابی به هدف ذاتی صنعت؛ مواهبی در بر خواهد داشت؛ سطح تولید افزایش خواهد یافت، برای رفاه بیشتر صنعت ناچار است به کیفیت تولیدات خود اهمیت دهد و به همین لحاظ سطح کیفیت هم ارتقاء خواهد یافت؛ تولید با کیفیت  صنعتی مرز نمی‌شناسد و راه خود را به بازارهای جهانی خواهد گشود؛ بنابراین اگر صنعتی نتواند به مردمش «رفاه» دهد، در فروچاله بی‌کفایتی غوطه خواهد خورد.

ادامه مطلب

صنعتگران ایرانی بنا به دلایل بسیاری هم اندوه می خرند و هم جان می فروشند! مبهوت پیشرفت دیگران شده‌اند؛ در یک کلام صنعت ایران دچار شده است! دچار بی برنامه گی؛ دچار سیاستزدگی؛ دچار تورم؛ تورم بی بهرگی، تورم آمار و ارقام! تعداد کارخانجات خودروسازی اش بیش از کارخانه های ژاپن! تعداد تولید کنندگان لوازم خانگی بیش از تولید کنندگان چین! با این وضعیت چه می‌توان کرد؟ کدام پزشک قادر است نسخه نجات بخشی برای صنعت بنویسد؟ کدام روش و منش را باید آزمود؟ و کدام سیاست را باید پیشه کرد؟

ادامه مطلب

کسانی که با مهندس غروی کار کرده‌اند او را در چند ویژگی برجسته می‌دانند. او با معرفت، رفیق‌باز و دست و دل‌باز بود. نسبت به هزینه‌ها حساسیت نشان نمی‌داد و این بی‌تفاوتی در تمام لایه‌های مدیریت در داخل و شرکت‌های تابعه رسوخ کرده بود. لابی‌گری قدرتمند بود اما با خارجی‌ها مثل پژو و رنو رابطه خوبی برقرار نکرد. غروی دیدی استراتژیک و کلان نگر داشت به تحولات تکنولوژیکی اهمیت می‌داد. هم نسبت به نوسازی خطوط تولید ایران خودرو اقدام کرد هم به سیستم‌های نرم‌افزاری پرداخت و در توسعه و آموزش نیروی انسانی خست به خرج نداد.

ادامه مطلب

بی‌گمان مهندس منوچهر غروی یکی از بی‌بدیل‌ترین مدیران صنعت خودروسازی ایران است؛ او پس از خیامی دیرپاترین مدیرعامل ایران خودرو بوده است؛ و به مدت 8 سال و 8 ماه و 8 روز در این گروه صنعتی فعالیت کرد. غروی لیسانسیه بیمه از مدرسه عالی بازرگانی داشت؛ پس از انقلاب مدتی را به همکاری با آقای قرائتی در نهضت سوادآموزی گذراند. بعد هم به همراه مهندسان نیکدل؛ رزمخواه و دانایی مقدم به پارس خودرو رفت تا در پست معاونت مالی- اداری خدمت کند.

ادامه مطلب

از بهمن ماه سال 1402 بذر نهالی تحت عنوان «اندیشکده خودرو» به منظور ترویج پرسشگری از یک سو و افزایش تعامل و تضارب اندیشه‌ها از سوی دیگر در جاده مخصوص کاشته شد؛ این نهاد که خود را «مرجعی مستقل، پیشتاز، اثرگذار و قابل اعتماد برای توسعه راهکارهای مدیریتی و حکمرانی سازمانی در زنجیره ارزش خودرو» می‌داند؛ در صدد است با ایجاد سازوکارهای متناسب، به یاری تمام خیرخواهان زنجیره ارزش تولید خودرو؛ پنجره‌ای رو به توسعه اندیشه در صنعت خودرو باز نماید.

ادامه مطلب

یاد دکتر عظیمی در بین اهالی اقتصاد و کسانی که دغدغه توسعه ایران را دارند؛ همواره ماندگار است، کسی که می‌گفت: «مشكل ما در كمبود سرمايه نيست، مشكل ما در كمبود منابع نيست، مشكل ما در مسائل جهانی نيست، مشكل اساسی و اوليه ما فكر و انديشه و دانش و دانايی ملی ماست كه در نهادسازی ما متجلی می‌شود» سال‌ها توسعه ایران دغدغه مرحوم عظیمی بود و معتقد بود: «هدف برنامه توسعه كمك به شكوفايی خلاقيت‌ها و نوآوری‌هاست.»

ادامه مطلب

اصغر قندچی متولد سال 1307 در محله قنات آباد تهران، پدرش وکیل و درس خوانده بود و آرزو داشت که پسرش نیز شغل وکالت را ادامه بدهد، اما اصغر بر خلاف خواهر برادر هایش به درس خواندن هیچ علاقه‌ای نشان نمی‌داد و همواره از مدرسه گریزان بود، به گفته‌ی خودش، تحصیلات او به 7 کلاس بیشتر نمی‌رسید، در عوض تمام عشق و علاقه‌ی اصغر قندچی به کارهای فنی مثل مکانیکی و آهنگری بود وی از کودکی به عنوان کارگر در تعدادی از اولین گاراژهای تعمیر اتومبیل ایران کار کرد. یکی از این کارگاه‌ها به مستشاران آلمانی تعلق داشته

ادامه مطلب