حال که در آستانه انتخاب وزیر «صمت» از سوی کارگروه بررسی گزینه‌های وزارت صمت هستیم بد نیست به یکی از موضوعات اصلی اشاره شود؛ و آن اینکه هدف ذاتی «صنعت» افزایش رفاه است؛ نه اشتغال و سایر مسائل دیگر! البته باید توجه کرد که دستیابی به هدف ذاتی صنعت؛ مواهبی در بر خواهد داشت؛ سطح تولید افزایش خواهد یافت، برای رفاه بیشتر صنعت ناچار است به کیفیت تولیدات خود اهمیت دهد و به همین لحاظ سطح کیفیت هم ارتقاء خواهد یافت؛ تولید با کیفیت صنعتی مرز نمی‌شناسد و راه خود را به بازارهای جهانی خواهد گشود؛ بنابراین اگر صنعتی نتواند به مردمش «رفاه» دهد، در فروچاله بی‌کفایتی غوطه خواهد خورد. برای اینکه صنعت به هدف ذاتی خود برسد، چاره‌ای نیست که موانع از مسیرش برداشته شود. کاهش مقررات دست و پاگیر، استفاده از ظرفیت بخش خصوصی، تثبیت نقش نظارتی دولت، اتصال به شبکه‌های بین المللی و سامانه‌های جهانی به عنوان راهکارهایی برای بهبود وضعیت نقش بسزایی در توسعه صنعتی دارد.
نکته دیگری که در مسیر صنعتی شدن باید مورد توجه قرار گیرد؛ موضوع سطح فناوری صنعتی است؛ با بررسی ساختار تولیدات صنعتی ایران متوجه می‌شویم که حدود 54 درصد از محصولات صنعتی کشور منابع‌محور بوده و معمولا با فرایندهای اولیه و تحت مهارت‌های ساده تولید می‌شوند. همچنین 32.5 درصد محصولات با فناوری سطح متوسط و 13 درصد نیز با فناوری سطح پایین و همچنین سهم محصولات صنعتی با فناوری پیشرفته معادل 0.5 درصد ارزیابی می‌شود. بنابراین چنانچه صنعت ایران بخواهد مبدع تحول شود باید سطح فناوری در این صنعت افزایش یابد.
از سوی دیگر شاید بتوان گفت یکی از مشکلات صنعت در ایران فقر حضور بخش خصوصی است؛ بررسی روند رشد و توسعه اقتصادی کشورها نشانگر این است که وزن اصلی توسعه بر دوش بخش خصوصی قرار دارد؛ تاثیر بخش خصوصی بر توسعه اقتصادی و اجتماعی، احترام به محیط زیست و مدیریت موثر و کارآمد منابع اهمیت مشارکت آن در رفاه جوامع کاملاٌ اثبات شده است. با این حال بخش خصوصی نمی‌تواند به تنهایی کار کند. این وظیفه اصلی دولت‌هاست که محیط مقرراتی و قانونی مناسبی فراهم سازند تا کسب‌وکارها بتوانند نقش خود را ایفا کنند. دولت‌ها باید مسائل مهمی از قبیل سیاست تجارت باز، حاکمیت مناسب و باثبات، سرمایه‌گذاری در زیرساختارها، سیاست اقتصادی و پولی، مالیات و ساختار تامین اجتماعی و هزینه‌های کسب‌وکار را به‌گونه‌ای متوازن سازند که بخش خصوصی توانایی و انگیزه لازم برای مشارکت را پیدا کند.
طبق گزارش بانک‌جهانی، بیش از ۹۰درصد اشتغال جهان متعلق به بخش خصوصی است، بنابراین ثروت این بخش نقش مهمی در توسعه و رشد اقتصادی کشورها دارد. فعال شدن بخش خصوصی ارزش افزوده‌ای ایجاد می‌کند که توأم با آن فرصت شکل‌گیری نیروی انسانی، کارآفرینی، انتقال فناوری و زیرساختارهای فیزیکی فراهم می‌شود.
گزینه وزارت صمت هر که باشد باید به چند محور توجه ویژه نماید:
- هدف ذاتی صنعت را معطوف به گسترش رفاه مردم بداند.
- سطح فناوری صنعتی را ارتقاء دهد
- برنامه ویژه‌ای برای گسترش بخش خصوصی در توسعه صنعتی داشته باشد.
- و سرانجام آنکه توجه داشته باشد که ارتباطات بین‌المللی برای شکوفایی صنعت؛ اهمیت بالایی دارد؛ صنعت در تعاملات بین‌المللی باید هم داده داشته باشد هم ستانده؛ بنابراین توسعه صنعت دیپلماسی لازم دارد.
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | احمد فرهادی
احمد فرهادی: ۰۳/۰۴/۲۷
