احمد قلعه‌بانی در سال ۱۳۳۲ در مهدی‌شهر چشم به جهان گشود. وی پس از اتمام دوره دبیرستان وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و در سال ۱۳۵۷ با درجه لیسانس مهندسی صنایع از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل گردید. در سال ۱۳۷۰ در حالی که در ایران‌خودرو مشغول به فعالیت بود، کارشناسی ارشد مدیریت عالی اجرایی را در سازمان مدیریت صنعتی دریافت کرد. در سوابق مدیریتی او موارد زیادی از صنعت خودرو گرفته تا صنعت نفت به چشم می‌خورد.
او در سال ۱۳۵۸ خورشیدی، پس از گذراندن طرح سربازی به مدت یک سال، هم‌زمان با تشکیل جهاد سازندگی، وارد جهاد سازندگی کرج شد و در آنجا تا سال ۱۳۶۰ مشغول به کار بود. وی یک سال هم در سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران مشغول به کار بود. در سال ۱۳۶۱ وارد مجموعه ایران خودرو شد و در سطح کارشناس شروع به فعالیت کرد و سرانجام به سطح مدیریت رسید. پیش از ایجاد ساپکو در مورد تدوین ساختار و روش کار و فرایند کاری ساپکو طرحی را تهیه کرد و در سال ۱۳۷۱ شروع به ارائه این طرح کرد از سال ۱۳۷۲ در شرکت ساپکو مشغول به کار شد و سرانجام در سال ۱۳۷۳ از ایران خودرو به ساپکو منتقل شد. قلعه بانی تا سال ۱۳۷۹ در شرکت ساپکو فعالیت می‌کرد و از ابتدا تا زمانی که در ساپکو حضور داشت در پست معاونت مدیر عامل ساپکو مشغول بود. در سال ۱۳۷۹ مدیرعامل شرکت چرخشگر شد و حدود یکسال در آن شرکت ماندگار شد. وی در سال ۱۳۸۰ به شرکت سایپا رفت و در آنجا مشغول به کار شد و تا سال ۱۳۸۷ که در آنجا مشغول بود، سایپا را به مرحله توسعه و رونق جدیدی وارد کرد. احمد قلعه بانی در سال ۱۳۸۷ پس از مهدی مفیدی و با حکم وزیر صنایع و معادن وقت (علی‌اکبر محرابیان) به ریاست سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران درآمد. در سال ۱۳۸۹ وی با حکم سید مسعود میرکاظمی وزیر نفت دولت دهم جمهوری اسلامی ایران، به عنوان مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران درآمد و سپس در سال ۱۳۹۱ با حکم رستم قاسمی وزیر نفت، به سمت رئیس هیئت مدیره منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس منصوب گردید.
سوابق مدیریتی
معاون مدیر عامل شرکت ساپکو (از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۹)
مدير عامل شركت چرخشگر (از سال ۱۳۷۹ تا سال ۱۳۸۰)
مدیر عامل گروه خودروسازی سایپا (از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۶)
رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (از سال ۱۳۸۶تا ۱۳۸۸)
مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران (از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲)
رئیس هیئت مدیره سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (از سال ۱۳۹۱)
رئیس هیئت مدیره صنایع آذرآب (تا ۱۴۰۰)
انسان‌ها «نام» خود را تنها با سوابق خود به دست نمی‌آورند! احمد قلعه‌بانی فردی بود که با روش و منش خاص خودش چنان کرد که امروزه نام او را به عنوان یکی از فن‌سالارترین مدیران جاده مخصوص شنیده می‌شود.
یاد یاران ، یار را میمون بُوَد
می‌گویند قدردانی نمی‌تواند یک ماهیت اقتصادی داشته باشد. هیچ سازمان و شرکتی قدردانی را در استراتژی‌های تجاری خود قرار نمی‌دهد. سود‌دهی، کار زیاد و دستمزدهای بالا تنها معیار مهم موفقیت برای یک مدیر یا یک کارمند محسوب می‌شوند. ولی واقعیت این است که محیط‌های کاری نیاز به نگاهی انسانی دارند. همه چیز را در آمار و نمودار نمی‌توان جمع‌بندی کرد. بدون فرهنگ قدردانی و گنجاندن آن در استراتژی‌های اصلی یک شرکت، اشتیاق به همکاری و کار گروهی از بین می‌رود، مشتریان وفادار نمی‌مانند و اصول اخلاقی دچار تزلزل می‌شود. اگر فرهنگ قدردانی در صنعت و تجارت حاکم نباشد، شرکای تجاری نیز در قید‌و‌بند هیچ تعهدی نمی‌مانند. قدردانی، رفتاری مسری است، از مدیران و مسوولان به افراد زیردست منتقل شده و به ابعاد خشک کار و تجارت حس انسانی می‌دهد.
شب احمد قلعه‌بانی
کسانی که در جاده مخصوص حضور دارند حتماً نام احمد قلعه‌بانی را شنیده‌اند؛ مردی که او را می‌توان در وجوه مختلفی دید از یک مدیر بخش خصوصی تا یک مدیر دولتی؛ از یک مدیر فن‌سالار تا یک مدیر سیاسی! کدام روایت از احمد قلعه‌بانی به شخصیت او نزدیک‌تر است؟ ظرفیت و توانمندی او در مدیریت چه ویژگی‌هایی داشت؟ کمک او به صنعت خودرو چه بوده؟ و میراث او در صنعت خودرو چیست؟ این‌ها و بیشتر از این‌ها موضوعاتی است که در شب احمد قلعه‌بانی بدان می‌پردازیم.
