این روزها داستان «صنعت» بی‌شباهت به نقل قولی در خمسه نظامی است؛ جایی خسرو از فرهاد از وضعیت شاغلان شهر می پرسد؟ و فرهاد پاسخی تأمل برانگیز می دهد:
بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند؟
بگفت اندوه خرند و جان فروشند.
صنعتگران ایرانی بنا به دلایل بسیاری هم اندوه می خرند و هم جان می فروشند! مبهوت پیشرفت دیگران شده‌اند؛ در یک کلام صنعت ایران دچار شده است! دچار بی برنامه گی؛ دچار سیاستزدگی؛ دچار تورم؛ تورم بی بهرگی، تورم آمار و ارقام! تعداد کارخانجات خودروسازی اش بیش از کارخانه های ژاپن! تعداد تولید کنندگان لوازم خانگی بیش از تولید کنندگان چین!
با این وضعیت چه می‌توان کرد؟ کدام پزشک قادر است نسخه نجات بخشی برای صنعت بنویسد؟ کدام روش و منش را باید آزمود؟ و کدام سیاست را باید پیشه کرد؟
شاید بهترین وقت برای گفتگو و پرسشگری در خصوص این سؤالات همین زمان باشد؛ فضایی که دولت پزشکیان در حال استقرار است؛ و فرصتی فراهم است تا افکار با محک نقد سنجیده شود.
اندیشکده خودرو با تمرکز بر تجلی عقلانیت در صنعت سعی خواهد کرد در فرصت پیش رو با مروری بر افکاری که ممکن است در مدیریت فضای صنعتی ایران نقشی داشته باشند به تنویر بیشتر مفاد عملیاتی این افکار در فضای صنعتی کشور بپردازد.
مهندس ولی الله افخمی راد تجربه دو بخش صنعتی کشور را داشته است؛ سالها در بخش کلان دولتی مدیریت کرده و به همان نسبت در بخش خصوصی فعال بوده است؛ معتقد است که: «مشکلات صنعتی ما برخاسته از سیاست‌های اقتصادی ما است؛ این سیاستگذاری در اقتصاد کشور است که صنعت ما را زمین گیر کرده است.»
از او می پرسند: چرا محصولات ما با محصولات خارجی به لحاظ کیفی قابلیت رقابت ندارد؟ و پاسخ می‌دهد به این دلیل که ما به تجارب تاریخ صنعتی خود پشت کرده‌ایم ما باید بدانیم که چه آدمی‌هایی در فضای صنعتی ایران رشد کرده بودند و چه اقداماتی انجام دادیم که این انسان‌ها از عرصه صنعت دور شدند؟ اگر ما همان خط و مشی را ادامه می دادیم؛ امروز دیگر شاهد این مشکلات نبودیم. شما می‌توانید به عینه ببینید که در بخش صنعتی هر کجا ما سیاستگذاری مناسب‌تر داشته ایم؛ اشکالات کمتر بوده است. ما در برخی از بخش‌ها علیرغم تحریم‌های سخت گیرانه قادریم کالاهایی را تولید می‌کنیم که هم از نظر کیفیت و هم از نظر قیمت کاملا رقابتی است.
او تفاوت بخش خصوصی و دولتی صنعت را بسیار بارز می‌داند و می گوید: «زمانی که از بخش دولتی به بخش خصوصی رفتم تفاوت این دو بخش بیشتر آشنا شدم. فهمیدم که بخش خصوصی چه زحماتی را می‌کشند و چقدر موفقیت در بخش خصوصی دشوار است. و چقدر ویژگی‌های متعددی لازم است تا کسی بتواند که در بخش خصوصی موفق شود. دانستم که بر خلاف بخش دولتی، پول در آوردن در بخش خصوصی کار بسیار سختی است؛ مدیران دولتی چون دست‌شان در جیب خزانه است به راحتی خرج می‌کنند و متاسفانه عمدی مدیران دولتی مدیر هزینه هستند نه درآمد! مدیر درآمد بودن کار شاق و شاهکاری است.»
ولی الله افخمی راد اعتقاد دارد که «مردم باید تولید محور باشند و خودشان بتوانند به تولیداتشان افتخار کنند.» اما چگونه؟ پاسخ در بخش بعدی …
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | احمد فرهادی
احمد فرهادی: ۰۳/۰۴/21
