«صنعت» به عنوان نمادی از فرآوردهای هر سرزمینی نقش موثری در افتخار آفرینی برای مردمان آن کشور دارد؛ هر قدر صنعت قویتر باشد؛ مردم سرافرازتر خواهند بود.
اما «صنعت»؛ زمانی «صنعت» افتخار آفرین خواهد بود که در پرتو فضای مناسب کسب و کار قرار بگیرد؛ در تعامل با داخل و خارج باشد؛ «اخلاق تولید» بدین معنا که کالا یا خدمت را «برای خودت بسازد نه برای دیگران» مد نظرش قرار بگیرد؛ اگر سکان «صنعت» به دست مدیری مدبر باشد و در جایگاه اصلی خود قرار بگیرد «رفاه آفرین» خواهد بود و اگر این سکان تنها وجه المصالحه منافع گروههای سیاسی قرار بگیرد.