در حکایات عرفانی، فیل قدرتمندی روایت می‌شود که با زنجیری سست به جایی بسته شده بود. با وجود توانایی عظیم برای رهایی، سال‌ها در همان محدوده ماند، چرا که از کودکی به قید خو کرده و دیگر تلاشی برای گسستن آن نشان نمی‌داد. این حکایت در نگاه تحلیلی، بیانگر وضعیتی است که در آن نیروی بالقوه‌ی عظیم به دلیل عادت‌ها و محدودیت‌های ذهنی به فعلیت نمی‌رسد.
صنعت ما در وضعیت کنونی خود شباهت قابل توجهی به همین حکایت دارد. از منظر ظرفیت‌های انسانی و منابع مادی، توانمندی‌های فراوانی وجود دارد، اما این ظرفیت‌ها به دلیل ساختارهای ناکارآمد و مهم‌تر از آن، نبود تعاملات و تبادلات بین‌المللی، به حرکت درنمی‌آید. در واقع، بخش مهمی از موانع توسعه صنعت، نه عینی و واقعی، بلکه ذهنی و نهادی است؛ نوعی «زنجیر سست» که قدرت بازدارندگی آن بیش از آن‌که از جنس ضرورت‌های اقتصادی باشد، محصول عادت‌ها و محدودیت‌های خودساخته است.
از این رو، حل مسائل صنعت تنها در چارچوب درونی آن امکان‌پذیر نیست. همان‌گونه که فیل بدون آگاهی از قدرت خود به حرکت درنمی‌آمد، صنعت نیز بدون مواجهه با نیروهای بیرونی ـ شامل رقابت جهانی، تبادلات فناورانه و حضور در بازارهای بین‌المللی ـ از خواب عادت بیدار نخواهد شد. بنابراین، تغییر محیط بیرونی و ورود صنعت به بستر تعاملات جهانی، شرط لازم برای بالفعل شدن ظرفیت‌های بالقوه آن است.
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | آپارات | یوتیوب | احمد فرهادی
