به قول بچه‌های کمی قدیم‌تر اگر نتوانیم کاری انجام دهیم باید بی‌خیالی طی کنیم! صنعت خودرو از وجوه مختلف تحت فشار است؛ از طرف مشتریان که قصه پر غصه‌ای دارند؛ از طرف بنگاه‌ها که خون جگر شده‌اند؛ از طرف مسئولین که کاسه صبرشان در حال لبریز شدن است! حالا مهم این است که چه باید کرد؟
- آیا باید با طرح و نقشه یا به تعبیری دیگر با استراتژی به سراغ این صنعت رفت؟
- آیا باید در استخر جهانی کسب و کار خودرو تن به آب دهیم؟
- و یا باید منتظر امداد غیبی باشیم؟
- و شاید هم بتوانیم با دستور درستش کنیم؟
- و بهتر از همه باید ولش کرد به حال خودش تا ببینیم چه می‌شود؟
تاریخ صنعتی نشان می‌دهد که صنعت خودروی ایران اغلب راه‌های فوق را آزموده است؛ استراتژی‌های بسیاری در طول چهار دهه برای این صنعت تهیه و تعریف شده است؛ به صورت نصفه و نیمه در استخر جهانی تن به آب زده (به عنوان مثال ایده تندر 90)؛ در مورد امداد غیبی نمی‌دانیم؛ اما می‌دانیم که سال‌ها تلاش شده تا با دستور درست شود که نشد و نشد! و نتیجه اینکه به حال خودش رها شده.
امروزه می‌دانیم که نه تنها در ایران که در سراسر جهان یکی از بهترین روش‌ها برای تحقق آرمان‌ها صنعت خودرو؛ پرسش از کسانی است که سال‌ها عمر و سرمایه خود را صرف این صنعت کرده‌اند؛ «اندیشکده خودرو» در مرداد ماه امسال به سراغ انجمن‌های صنفی و فعالین زنجیره کسب و کار خودرو رفت تا راه حل را از درون اندیشه آنان بیرون آورد؛ از قطعه‌سازان گرفته تا خودروسازان و خدمات پس از فروش؛ از وارد کنندگان گرفته تا صنف نمایشگاه‌داران همگی یک صدا گفتند: «ای دولتمردان برای تسری بهینه‌گی در صنعت خودرو بهتر است به این موارد توجه کنیم»:
- تدوین سیاست راهبردی
- احترام و اهتمام به مالکیت خصوصی
- سیاستگذاری دولت بجای تصدی‌گری!
- جایگزینی «منطق بازار» با «اقتصاد دستوری»
- ادغام در زنجیره جهانی خودرو
- حذف مقررات دست و پا گیر
امروزه هنوز فرمان سیاستگذاری‌های کلان در دست دولت است؛ اگر به این موارد توجه نشود؛ صنعت خودرو، که فخر صنعتی هر کشوری است؛ فقیر خواهد شد و فقر صنعت خودرو گردابی هولناک است که می‌تواند صنایع بی‌شماری را فرو ببلعد. پس یا باید به سخن صاحبان اصلی این صنعت توجه کرد و یا باید گفت: «بی‌خیال صنعت خودرو»
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | آپارات | یوتیوب | احمد فرهادی
احمد فرهادی: ۰۳/۰۷/۰۴
