اگر بادقت موضوع «استراتژی در صنعت خودرو» را پیگیری کرده باشیم، حتماً به نام دکتر جمشید ناظمی برخورده‌ایم؛ کسی که خود را این‌گونه معرفی کرده است: «اینجانب جمشید ناظمی مدرس دانشگاه و مشاور در حوزه مهندسی صنایع و مدیریت هستم. علایق کاری من به طراحی مکانیزم‌های تحول سازمان و سیستم‌های تولیدی با هدف توسعه سازمانی منعطف و نوآور است. طراحی این مکانیزم را با به‌کارگیری مدیریت کیفیت جامع، تکنولوژی اطلاعات، سیستم‌های اطلاعاتی استراتژیک، مبانی مهندسی مجدد و بهبود مستمر سازمانی (تعالی سازمانی) در سازمان‌های ایرانی تجربه نموده‌ام و افزایش بهره‌وری و بهره‌برداری از منابع سازمانی از طریق سیستم مدیریت بازده حوزه موردعلاقه و تحقیق اینجانب است. دانش‌آموخته مهندسی صنایع در دوره کارشناسی و کارشناسی‌ارشد (از دانشگاه صنعتی شریف) و دکتری (علوم و تحقیقات) و عضو هیئت‌علمی دانشکده صنایع واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد هستم»
دکتر ناظمی بیش از یک دهه در تدوین استراتژی‌های گروه سایپا نقش مهمی ایفا کرد. کسانی که از نزدیک با دکتر ناظمی کار کرده‌اند می‌دانند که وجهه علمی او را بر وجهه اجرایی‌اش غلبه داشت و در راه‌وروش تدوین استراتژی بیش از هر چیز بر پرسشگری تأکید می‌ورزید. او باور داشت که ما در گذشته آینده هستیم؛ و می‌گفت: «برداشت من این است که آینده را گذشته و حال می‌سازد، ما آلان در گذشته‌ی آن آینده هستیم. اگر امروز بخواهیم در آینده به هدفی می‌رسیم باید ببینیم چه هدفی مد نظر مدیران و کارکنان است، باید بپرسیم تا بدانیم در ذهن آنان چه تصویری از آینده وجود دارد اگر در این تصویر تفرقه داشته باشیم دیرتر و با تاخیر بیشتری به هدف می‌رسیم.
سال‌ها پیش یعنی (اواسط دهه 80) درست زمانی که گروه سایپا در اوج کاری خودش قرار داشت؛ توسط نشریه اندیشه‌گستر گفتگویی با ایشان انجام دادیم؛ امروزه نزدیک به دو دهه از آن گفتگو گذشته است؛ نکاتی در آن گفتگو بود که امروزه بازخوانی آن را ارزشمند می‌کند.
در یکی از سوالات از او پرسیدیم که: اگر مركز مطالعات و برنامهریزی استراتژیك تعطیل شود، چه اتفاقی برای سایپا میافتد؟
دکتر ناظمی پاسخ داد: «هیچی، قرار نیست اتفاق بدی بیفتد. اگر مركز مطالعات و برنامهریزی استراتژیك تعطیل شود، حداقل تا چهار سال آینده هیچ اتفاق بدی نمیافتد اما ظرف 10 سال آینده حتماً اتفاق بدی میافتد چون آنچه امروز اتفاق میافتد، حاصل برنامه یا تلاشهای گذشته است و به اتفاقهایی بستگی دارد كه در گذشته رخ داده. به هر حال مجموعهای مثل سایپا به جایگاهی برای تحقیق و مطالعه یا به عبارت دیگر به Think-Tank نیاز دارد تا برای آینده به مطالعه و برنامهریزی بپردازد. ویژگی خاص این مرکز نوآوری است. اگر مركز نوآوری نداشته باشد، فرقی نمیكند كه ساختمانی به نام مركز مطالعات و برنامهریزی استراتژیك وجود داشته باشد یا نداشته باشد!
دو دهه قبل دکتر ناظمی برای ما روشن کرده بود که اندیشه به عنوان عنصر نرم‌افزاری اهمیت بیشتری بر ابزارآلات نظیر ساختمان و ساختارهای سازمانی دارد!
صنعتی به بزرگی خودرو امروز در کمند نقدهای بسیاری است؛ برخی می‌گویند استراتژی ندارد؛ برخی می‌گویند دارد اما اجرا نکرده؛ برخی معتقدند اجرا کرده ولی نتیجه نداشته؛ برخی می‌اندیشند که عوامل محیطی دخالت بسیار در اجرای این استراتژی‌ها کرده و دلایل ناکامی‌ها را باید بیش و پیش از هر چیزی معطوف به بازشناسی عوامل بیرون از صنعت خودرو کرد؟ عده‌ای هم گمان می‌برند ظرف اندیشه در صنعت خودرو به علت مهاجرت نیروهای خبره از این صنعت، علت و علل عقیم ماندن استراتژی در این صنعت است؛ کدام روایت معتبرتر است؟ اندیشکده خودرو کوشش خواهد کرد با دعوت از کارشناسان و متخصصان به کنکاش بیشتر پیرامون این موضوعات بپردازد. هر چه هست باید حول محور «اندیشه» بگردیم؛ بررسی رشد و توسعه جوامع نشان می‌دهد که هر تحولی از «پرسشگری و اندیشیدن» آغاز می‌گردد. دکتر ناظمی هم معتقد بود هر کسی باید جای خودش اندیشه کند؛ نباید جای دیگران فکر کرد
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | آپارات | یوتیوب | احمد فرهادی
