امروزه بیشتر شرکت‌های خودروسازی به جای تغییر در ضریب تولید خودروهای برقی، ترجیح می‌دهند به سمت «سوخت الکترونیکی» (Electrofuel) حرکت کنند. این فناوری در حال حاضر به عنوان راهی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«سوخت الکترونیکی» جایگزین مصنوعی برای سوخت‌های فسیلی است که از هیدروژن و دی اکسید کربن ساخته می‌شوند. آنها را می‌توان در موتورهای احتراقی سنتی استفاده کرد و با استفاده از شبکه‌هایی که از قبل وجود دارد توزیع کرد. هیدروژن باید با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر یا بدون دی اکسید کربن تولید شود و دی اکسید کربن باید از انتشار گازهای گلخانه‌ای به دست آید تا کربن خنثی در نظر گرفته شود. سوخت‌های الکترونیکی نیز هنگام سوختن، دی اکسید کربن تولید می‌کنند، اما این انتشار از نظر تئوری شاید حتی کمتر از میزان دی اکسید کربنی باشد که برای تولید سوخت‌های فسیلی به جو وارد می‌شود.
اولین کارخانه تجاری سوخت الکترونیکی در شیلی در سال 2021 افتتاح شد. هدف آن تولید 550 میلیون لیتر در سال است و توسط خودروساز پورشه حمایت می شود. Norsk e-Fuel نروژ در حال برنامه ریزی برای افتتاح دیگری است تا تولید سوخت الکترونیکی را تا سال 2024 آغاز کند. این کشور امیدوار است تا سال 2026 عملیات خود را به تولید 25 میلیون لیتر سوخت الکترونیکی افزایش دهد. اما محصول این شرکت عمدتاً بر حمل‌ونقل هوایی تمرکز خواهد کرد.
هزینه نگهداری سوخت‌های الکترونیکی
یکی دیگر از تحلیل‌های اخیر توسط T&E نشان داد که سوخت الکترونیکی می‌تواند تا سال 2030 بیش از 2.80 یورو در هر لیتر در پمپ در آلمان قیمت داشته باشد. این تقریبا 50 درصد گران‌تر از بنزین معمولی امروزی است. بنابراین شارژ خودرو با بنزین مصنوعی برای یک راننده حداقل 2300 یورو در سال هزینه خواهد داشت. اما چرا سوخت‌های الکترونیکی در حال حاضر اینقدر گران هستند؟ کمبود عرضه یکی از دلایلی است که با افزایش تولید قابل رفع است. اما فرآیند واقعی ساخت سوخت‌های الکترونیکی خود پیچیده و انرژی بر است. از الکترولیز برای تولید هیدروژن استفاده می‌شود و برای تبدیل آن به سوخت مایع به واکنش های شیمیایی دیگری نیاز است. جذب دی اکسید کربن نیز یک کار پرهزینه است و فناوری انجام آن هنوز از انتظارات خارج است. به طور کلی سوخت‌های الکترونیکی در حال حاضر برای تولید به انرژی بیشتری نسبت به انرژی مورد نیاز برای تامین انرژی ناوگان خودروهای الکتریکی نیاز دارند.
کسانی که از سوخت‌های الکترونیکی حمایت می‌کنند می‌گویند آنها فرصتی برای کاهش انتشار کربن بدون نیاز به جایگزینی هر وسیله نقلیه با یک خودروی الکتریکی دارند. آنها معتقدند که سیگنال دادن به تقاضای قوی و شفاف سازی مقررات می‌تواند به سرعت تولید آن را افزایش دهد.
گروه لابی صنعتی eFuel Alliance می‌گوید: «اگر شرایط بازار و قوانین تولید مناسب باشد، سوخت‌های الکترونیکی می‌توانند در سال 2025 شروع به تولید کنند و به طور پیوسته افزایش پیدا کنند تا امکان جایگزینی سوخت‌های معمولی فراهم شود.
در آلمان، این حمایت به دلیل وجود حدود 800 هزار شغلی است که در حال حاضر به تولید خودروهای موتور احتراقی متکی هستند. نظرسنجی های اخیر همچنین نشان می دهد که 68 درصد از مردم با ممنوعیت اتحادیه اروپا برای خودروهای بنزینی و دیزلی مخالف هستند و بخش‌هایی وجود دارند که سوخت‌های الکترونیکی در آنها معنا پیدا می‌کنند. برخی از سیاست‌گذاران استدلال می‌کنند که منابع محدود سوخت الکترونیکی باید برای حمل‌ونقل هوایی و کشتیرانی صرفه جویی شود، جایی که برق رسانی به دلیل وزن باتری‌ها یک گزینه عملی نیست.
سرزمین ایران دارای منابع سرشاری از نفت و گاز است، ما در این سرزمین در موضوع خودروها و سوخت آنها چگونه تصمیمی را باید اتخاذ نماییم؟
اگر نتوانیم راهبردی مناسب اتخاذ نماییم، سرزمین خود را به نمایشگاهی از انواع خودروها با انواع سوخت ها بدل خواهیم نمود.
وب‌سایت | اینستاگرام | واتس‌اَپ | تلگرام | آپارات | یوتیوب | احمد فرهادی
احمد فرهادی: ۰۳/۰۶/۲۳
